نسمات شعرية

حبيبي:

*يستمد القمر من بريق عينيه نوره..
وتشرق الشمس لاشراقة ضحكاته
يملأ الدنيا جمالا وحيويه..نورا وعبير
خلقت من اجله
لأتنسم عبيره.. وتتعلق نفسى بهفواته
يغمرنى حنانا ورقه
فأحيا فى ظله .. واموت على ذكراه!!


روميو القرن الواحد والعشرين:

*الحب فى نفسه .. والقوة فى عينيه
الحنان فى قلبه .. والسطوة فى يديه
صراع دائم يخلق مزيجا رائعا من
كبرياء النفس
وسيطرة المشاعر..

حلم حياتى:

*فارس همام فى معركه الحياة .. وطفل صغير بين يدى
يحتوينى بعطفه .. وهو فى امس الحاجه لحنانى
يلوذ بى من هموم حياته..لأتعذب من اناته
واخفف عنه.. نتشارك المتاعب
يبتسم
فأجد فى احضانه اسمى معانى السعاده!!


سر حياتى:

*لم اكن ادرى ان بدايه الدنيا لديك..
وان اخرها اليك.. وان لقيانا احلى قدر..
اتعرف ماسر حياتى؟
ان روحك ياعمرى تسكن بداخلى!!


رفض:

*اننى ارفض ان اتحدث لغه ليس بها حرف من حروفك..
ان انام فى عيون غير عيونك..
ان اتنفس هواء لا يحمل عطرك..

حتى رمتنى الامواج على شواطئ عشقك..
اعتذر..
فانا ارفض ان اعيش اى حياه من دونك!!


ملكتنى:

*ملكت قلبى فصرت اجمل امنياتى..
وسلبت عقلى فتحكمت فى زمام حياتى
فارفق بحالى فانت اول من هز كيانى
وعلمنى حروف عشقه فملأت كل وجدانى
حتى وصل بى درجه حبه الى حد الهذيان
فصرت الفظ شعرا قديما.. وقد تطورت المعانى!!


يتحدث:

*يتحدث .. فيغمرنى عبير انفاسه.. اتابعها
واتوه فى سحر كلماته.. واعجب بجاذبيته وبريقه..
فاشعر انى ذرة فى كيان
او طفلة تمرح فى بستان
تتعب من كثرة اللهو
فترتمى فى احضان امها
تطلب الراحه والامان...


هو:

*بسماته: نسمات تهون على احزانى
احزانه: سهام تخترق صدرى
كلماته: دقات على اوتار احاسيسى
احاسيسه: نغمات تشدو باجمل الالحان
نظراته: هدهدات لنفسى المتوثبة
بعده: اطياف قربه: الطاف

به: تكتسب الدنيا معانيها









روح محلقه:

· عندما تتوحد انفسنا
فنصير كيانا واحدا فى جسدين
يكمل احدنا الاخر
نخرج منهما احيانا
لنتلاقى روحا واحدة
تخطر فى اجواء رومانسيه
لا تعبأ بهموم الحياه
تقطر من رحيق الازهار
تغسل بماء الامطار
ترى الوجود النقى الجميل
ثم تعود الينا
حــــرة .. جديـــدة
هادئة ومطمئنه

فيرى كل منا فى عين الاخر..
روحه المحلقه!
دى بعض حاجات انا كتبتها ياجماعه ودى اول تجاربى فى الكتابة معلش استحملونى ياريت اعرف رأيكم فيها وارحب بكل نقدكم .. مستنية تعليقاتكم